The Lovely Bones

 මෑතකදී වෙච්චි ඔය මිනීමැරීම් අරව මෙව්ව එක්ක, මීට කාලෙකට කලින් බලපු චිත්‍රපටයක තිබුණු එක වචන පේලියක් නිතර නිතර මතක් වුනා. ඊට කලින් ඒ ෆිල්ම් එක මොකද්ද කියල කියන්නම්, The Lovely Bones. 

මේක අධ්‍යක්ෂණය කරල තියෙන්නෙ පීටර් ජැක්සන්. ඒත් ඒ නම කිව්ව ගමන් අපිට මතක් වෙන්නෙ ඔය ලෝඩ් ඔෆ් ද රින්ග්ස් වගේ ලොකු ලොකු ෆිල්ම්නෙ. හැබැයි මේ ෆිල්ම් එක ඒ ජාතියෙ නෙවෙයි. මේක යන්නෙ ගෑනු ළමයෙක් ගැන. හැබැයි ෆිල්ම් එක පටන් ගද්දිම එයා මැරිලා. ඒ මැරුණු ගෑනු ළමයගෙ ආත්මෙ තමා අපිට කතා කරන්නෙ. 

ඉතිං එහෙම කතා කරල කියපු වාක්‍යයක් තමා මතක් වෙන්නෙ:

"I remember the relief. We weren't those people, those unlucky people, to whom bad things happened for no reason." 

සිංහල තේරුම නිකං , "මට මතකයි , අපි කිසි හේතුවක් නැතුව නරක දේවල් සිදුවෙන අවාසනාවන්ත මිනිස්සු නෙවෙයි කියල හිතමින් විඳපු ඒ සැනසිල්ල" වගේ දෙයක් නෙ...

ඉතිං ඔන්න ඔය වාක්‍යය අහපු දවසේ ඉඳල, මේ රටේ මොකක් හරි කාලකණ්ණි දෙයක් සිද්ධවෙලා ඒක ටීවී එකේ පෙන්නද්දි, ඒ සිද්ධියට මුහුණ දීපු උන්, නොහොත් වින්දිතයො ටික හඬා වැලපෙමින් කැමරාවට දුක කියද්දී , මට ඕක මතක් වෙනවා. 

ඉතිං ඒ අඬන උනුත් තමන් ගැන, තමන්ගෙ පවුලේ සමීපතමයන් ගැන හිතන් ඉන්න ඇත්තෙ ඔහොම නේද? ඒත් දැන් මොකද වුනේ? ඒක මතකයක් වෙලා උන්ට. 

හැබැයි තාමත් ඔබට මට ඒක I remember .... කියල පටන් ගන්න වාක්‍යයක් වෙලා නෑ. එහෙම නොවෙන්න කියල ප්‍රාර්ථනා කරමු. 

හරි ආපහු පොඩ්ඩක් එමු ෆිල්ම් එකට. ඇත්තටම මේක අනිවාර්යයෙන් බලන්න කියල යෝජනා කරනව ඔබ තාමත් මේක බලල නැත්තං. මොකද මේ ෆිල්ම් එක මිනීමැරුමක් ගැන තිබ්බට නිකං ත්‍රිලර් එකක් නෙවෙයි. මොකද පටන් ගනිද්දිම මැරිලා ඉවරයි. ඊට පස්සෙ වෙන ටිකයි කතාව. බැලුවොත් ජීවිත කාලෙටම මතක හිටින කතාවක් වෙයි.... 

මේත් එක්කම මතක් වෙන තව දෙයක් තියෙනවා. ඔය වගේ මිනීමැරුම් වුනාම අපි හැමෝම අමතක කරන එක පාර්ශවයක් ඉන්නව ඒ තමයි චූදිතයා නොහොත් මිනීමරුවා. ඒ කියන්නෙ අපිට ඌව මතක් වෙන්නෙ බනින්න විතරයි. දැන් අර කලින් ෆිල්ම් එකේදි කිව්ව වගේ අපි කොච්චර සාන්ත දාන්තව මේ සමාජෙ හිටියත්, මොකක් හරි නරක දෙයක් සිද්ද වෙලා, පහුවදා ගොසිප් සයිට් වලයි නිව්ස් වලයි අපේ මූණ පෙන්නන්න යම් ඉඩක් තියෙනවා. හැබැයි ඒ වින්දිතයො විදිහටම නෙවෙයි. සමහර විට, ඒ සිද්ධියෙ චූදිතයා ඔබ වෙන්නත් පුලුවන්. ඒ කියන්නෙ මිනීමැරුමක මිනීමරුවා ඔබ වෙන්න බැරි නැද්ද? 

නෑ නෑ අපි නම් නිවුනු තැන්පත් මිනිස්සු... අපි දහම් පාසල් ගිය ළමයි... එහෙමද? ඒත් මට නම් හිතෙන්නෙ, අපේ ජීවිතවල, අපේ දිවි දෙවැනි කොට රකින, ආදරේ කරන මොකක් හරි දෙයක් අපිට බාහිරින් තියෙනවා නම්, අන්න ඒක නිසා අපිව මිනීමරුවෝ වීමේ යම් සම්භාවිතාවක් තියෙනවා කියලයි. මෙන්න මේ කතාව හොඳට තේරුම් ගන්න පුලුවන් අර ටොම් කෲස් ඉන්න Minority Report ෆිල්ම් එක බැලුවම. රටේම ඉන්න අපරාධකරුවො අපරාධ කරන්නත් කලින්ම අල්ල අල්ල හිටපු මිනිහට අන්තිමට මොකෝ වෙන්නෙ... දන්නෝ දනිති. 

එනිවේ , අවසන් වශයෙන්, ඔය වගේ කැත සිද්ධි වලින් අපි සම්පුර්ණයෙන්ම ආරක්ෂිතයි, අපි නම් ඕවෑ වින්දිතයො හෝ චූදිතයො වෙන් නෑ... අපි යහපත්නෙ... කියල හිතන් ඉන්නව නම් ඉතිං ඒක හුදෙක්ම ෆැන්ටසියක් විතරයි.

අපිට මේව නතර කරන්න බෑ. 

අර හැරී පෝටර් හතර වෙනි ෆිල්ම් එකේ, ඇලස්ටර් මූඩි නිතරම හැරීට කියන දෙයක් තියෙනවා , constant vigilance කියල... ඒ කියන්නෙ නිරන්තර අවධානයෙන් ඉන්න කියන එක. එච්චරම තමා අපිටත් කරන්න  පුලුවන් ඉතිං.