"යහපත් පණිවිඩයක්"....

Originally posted on Facebook on 2018/11/25

අර පිහියෙන් ඇනපු එකට ඒ කොලුවා බලපු නාට්‍ය හෝ චිත්‍රපට වල මොකක් හරි බලපෑමක් තිබුන කියල ඇත්තටම හිතනවද?

ගත් කටටම නෑ කියල කියන්නත් බෑ. මොකද අපි බලන අහන ඔය කලා නිර්මාණ වලින් අපේ චින්තනයට කිසිම විදිහක බලපෑමක් වෙන්නෙ නෑ කියල කියන්නත් බෑ. 

හැබැයි මට දැනෙන විදිහට නම්  ඕකට අර දෙවැනි ඉනිමෙ නම් මෙලෝ සම්බන්ධයක් තියෙන්නෙ විදිහක් නෑ. ඇත්තටම ඒ නාට්ටෙ කොහෙ හරි තැනක පිහියකින් ඇනල ප්‍රශ්නයක් විසඳනව පෙන්නුවද? හැමදාම බලන්නෙ නැති නිසා දන්නෑ. ඔන්න එහෙම හරි පෙන්නල තිබ්බ නම් තර්කයක් ගේන්න තිබ්බ ඔන්න ඒක බලල ඉගෙනගෙන කලා කියල (ඒකත් හුදෙක්ම කෘතිම  තර්කයක් විතරයි. ඔප්පු කරන්න බෑ) 

කොහොමත් ඕක සාකච්ඡා කරන්න තරම්වත් වටින මාතෘකාවක් නෙවෙයි . ටෙලිනාට්‍ය චිත්‍රපට වල පෙන්නන ඔය වගේ සීන් බලල එහෙම ඒව කරන්න පෙලඹෙනව නම් ඒක අදාල මනුස්සයගෙ බුද්ධියෙ අවුලක් මිසක් නිර්මාණයෙ අවුලක් නෙවෙයි. 

සමහර අය කියනව ඉස්සර ටෙලිනාට්‍ය වලින් සමාජයට යහපත් පණිවිඩ දුන්නය දැන් එහෙම ඒව නෑ කියල. මේ කාරණේ ඇත්තක් තිබ්බත්, ඒක චෝදනාවක් විදිහට කරන්න බෑ. මොකද මොකක් හරි නිර්මාණයකින් සමාජයට "යහපත් පණිවිඩයක්" දෙන්න ඕනය කියල කිසිම නිර්මාණකරුවෙක් බැඳිල නෑ. පණිවිඩයක් ලැබෙන්නත් පුලුවන් නොලැබෙන්නත් පුලුවන් . හැබැයි කලාකරුවෙකුට සදාචාරාත්මක වගකීමක් තියෙනවා තමන්ගෙ නිර්මාණය තුලින් සමාජයට අයහපතක් වෙන පණිවිඩයක් නොදී ඉන්න.

දැන් ලංකාවේ යන ටෙලිනාට්‍ය වලින් යහපත් හෝ අයහපත් කිසිම පණිවිඩයක් දෙන්නෙ නෑ. ඒව නිකං ඇල්වතුර වගේ. එකක් වත් යන්තං වත් හිතට වදින්නෙ නෑ. මට දැනෙන හැටියට නම් බහුතරයක් මිනිස්සු ඒව බලන්නෙ හුදෙක්ම රෑට මොනා හරි ටීවි එකේ බලන්න ඕනෙ නිසා. ඔහේ පෙන්නන එක බලන් ඉන්නව.

දැන් අර පණිවිඩ කතාවට ආපහු ගියොත් , ඉස්සර නම් ටෙලිනාට්‍ය කිහිපයක්ම ගියා හොඳ පණිවිඩ සමාජගත කරපු. (නැවතත් කියන්නෙ පණිවිඩයක් දීම අනිවාර්ය නැත) ඒ අතරින් හොඳටම මතකෙ රැඳිල තියෙන්නෙ සසන්ති ජයසේකරයි රොෂාන් රවීන්ද්‍රයි හිටපු නාට්‍යයක් ගියා මට නම මතක නෑ . ඒකෙ තිබ්බෙ, ඉතාම සුලු සිද්ධියක් කේන්තිය නිසා දුරදිග ගිහින් පිහිඇනුමකින් කෙලවර වෙලා , අහක හිටිය අහිංසක මනුස්සයෙක් අන්තිමට ජීවිතෙන් වන්දි ගෙවන සිද්ධියක් . 

දැන් කවුරු හරි කිව්වොත් , පිහි ඇනුම් පෙන්නන නිසා තමා පිහියෙන් අනින්නෙ කියල, මේ නාට්ටෙ පිහියෙන් අනින සීන් එක පෙන්නන්න වෙන් නෑ. නමුත් එහෙම මොට්ටපාල විදිහට කලා නිර්මාණ දිහා බලන්න හොඳ නෑ . සම්පූර්ණ කතාව දිහා බලලයි ඒක කියන්න ඕනෙ. 

කතාවක සම්පූර්ණ සිද්ධිය අවබෝධ කරගන්නෙ නැතුව කෑලි කෑලි අරං ඒව වාරණය කරන එක මෝඩ වැඩක් . අර මත්පැන් පානය කරන , දුම් බොන සීන් වුනත් එහෙමයි. ඒකට හොඳම උදාහරණයක් Requiem for a Dream චිත්‍රපටය. ඒක බලල තියෙන අය දන්නව ඇතිනෙ. දැන් ලංකාවේ සුචරිතවාදීන්ට ඕක පෙන්නුවොත් කියයි හපෝ ඕක කුඩු ගැන ෆිල්ම් එකක් නේ.. ඕක තහනම් කරන්න ඕනෙ කියල. ඕවගෙ ඒව නිසා තමා තරුණ පරපුරට මේම මේම වෙලා තියෙන්නෙ කියයි. 

දැන් අර පණිවිඩ කතාවට ආපහු පොඩි දෙයක් කියන්නම්. මේ ලඟදි බලපු චිත්‍රපටයක කතාව තිබ්බෙ ස්ත්‍රී දූෂණයක්. චිත්‍රපටය පුරාවටම තියෙන්නෙ , කොල්ලා තමන්ගෙ කෙල්ලව දූෂණය කරපු එකාව හොයාගෙන ගිහිල්ලා පලි ගන්න සිද්ධිය. ඒත් අන්තිමට පෙන්නන විදිහට ඌටමයි කෙල වෙන්නෙ. ඇත්තටම දූෂණය කරපු එකා යහතින් පැත්තක ඉන්නවා පෙන්නනව. එතනින් ෆිල්ම් එක ඉවරයි . දැන් මොකද්ද ඒකෙ "පණිවුඩේ"? අන්න ඒක තමා කියන්නෙ චිත්‍රපට වලින් පණිවිඩ දීම අනිවාර්ය නෑ. හුදෙක්ම නිර්දය යතාර්ථය ඉදිරිපත් කරන්නත් පුලුවන්.