Saturday, January 20, 2018

Carne y Arena: "Flesh and Sand"

Alejandro González Iñárritu කියල ඩිරෙක්ට කෙනෙක් ගැන අහල තියෙනවද? මෙයාට මේ මෑතකදී සම්මානයක් ලැබුනා , ඔස්කා විශේෂ සම්මානයක් . ඒක ලැබුනෙ මොහු අධ්‍යක්ෂණය කරපු සුවිශේෂී චිත්‍රපටයක් වෙනුවෙන් . ෆිල්ම් එකේ නම තමා , Carne y Arena ස්පාඤ්ඤ භාෂාවෙන් තියෙන නමේ ඉංග්‍රීසි තේරුම , "Flesh and Sand", ඒ කියන්නෙ "මස් සහ වැලි" වගේ අර්තයක්...
මේ ෆිල්ම් එකේ විශේෂත්වය තමා , මේක virtual reality ෆිල්ම් එකක් වීම සහ, මෙතෙක් බිහි වෙලා තියෙන ඔය තාක්ෂණය භාවිතා වුනු චිත්‍රපට අතලොස්සට වඩා වෙනස්ම මාතෘකාවක් මූලික කරගත්තු කතාවක් තිබීම . මේක විනාඩි හතක් වගේ සුලු කාලයක් දිවෙන කෙටි චිත්‍රපටයක් . කතාව යන්නෙ, අනවසර සංක්‍රමණිකයන් ගැන . ඒ කියන්නෙ මෙක්සිකන් බෝඩර් එකට එන සංක්‍රමණිකයන් පිරිසක් අතර ඔබටත් මිනිත්තු හතක් හැසිරෙන්න පුලුවන් වෙනව. බලන්න නෙවෙයි "හැසිරෙන්න" . Virtual අත්දැකීමක් කියන්නෙ බැලිල්ලට එහා ගිය එකක්නෙ. ෆිල්ම් එකක් කිව්වට, මේක ඇත්තටම installation එකක් . ඒ කියන්නෙ මේ අත්දැකීම පිරිනමන්න, ටිකක් ඉඩ පහසුකම් ඕනෙ. ඒ කියන්නෙ බිමට වැලි අතුරල සකස් කරපු ලොකු කාමරයක් ඇතුලෙ තමා මේ අත්දැකීම ඔබට ලබන්න පුලුවන් . ඒ කාමරේට යන්න කලින්, අදාළ VR ගොග්ල්ස්, සහ අනික් සංවේදක උපකරණ පලඳින්න ඕනෙ. ඊට පස්සෙ සපත්තු එහෙම ගලවල අර කාමරේට ඇතුලු වෙනව. ඔන්න ඔබේ දෙපයට වැලි පෑගෙනව. එතකොට ෆිල්ම් එක පටන් ගන්නව.... ඒ කියන්නෙ ඔබ ඉදිරියේ විතරක් නෙවෙයි . දැන් ඔබ වටේටම සරණාගතයො කෙඳිරි ගානව, සමහරු පඳුරු අස්සෙ හැංගිලා , සමහරු තුවාල වෙලා වැටිල තැන් තැන් වල, ඔය අතරේ ඇමරිකන් හමුදාවේ සෙබලු මෙයාලව හසුරුවන්න හදනව... ඔන්න එතකොට ඉහලින් හෙලිකොප්ටර් එකක් ලෑන්ඩ් කරනව... මිනිස්සු හිස් ලූ ලූ අත දුවනව. සමහරු හමුදාවේ අය අල්ලං යනව... ඔබ හැංගෙනවද, ඇමරිකන් හමුදාවේ බටයොන්ට මුවා වෙලා ඉන්නවද, නැත්තං සරණාගතයො එක්ක දුවනවද කියන එක තීරණය කරන්න ඕනෙ ඔබ... ඒක නිසා , මේක අලුත්ම විදියේ සිනමාවක්. ඒ කියන්නෙ අධ්‍යක්ෂවරයාම කියන විදියට , ඔහු සපයන්නෙ කතාවෙන් 20% ක් විතරයි . ඉතිරි 80% ක විතර ටිකම තීරණය වෙන්නෙ, සිනමාව ඇතුලෙ අපි හැසිරෙන විදිය මත... ඇත්තටම මේක ෆිල්ම් කැටගරියට ගන්න පුලුවන්ද නැත්තං මේක වෙනමම කළාවක්ද කියන එකත් දැන් ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙනවා ... මොකද මේකෙ අධ්‍යක්ෂවරයාම කියන විදියට, ෆිල්ම් එහෙක මූලික ම දෙයක් තමා ෆ්‍රේම් එක... ඒක තීරණය කරන්නෙ අධ්‍යක්ෂවරයා . නමුත් මෙවැනි නිර්මාණයක් තුල ෆ්‍රේම් එකක් නෑ. ෆ්‍රේම් එකක් නැති ෆිල්ම් එකක් කියන්නෙ නිකං රෝද නැති කාර් එකක් වගේ, ඒක නිසා ඔහු කියන විදියට නම්, මේකට ෆිල්ම් එකක් කියන එක සාධාරණ නෑලු. ඒත් පහුගිය අවුරුද්දෙ කෑන්ස් චිත්‍රපට උළෙලට සමගාමිව මේක "තිරගත" උනා. තිරගත උනා කිව්වට ඉතිං , වෙනම ගබඩා කාමරයක් වගේ තැනක තමා මේක පෙන්නල තියෙන්නෙ. විනාඩි හතක් වගේ සුලු කාලයක් තිබ්බත්, අංගසම්පූර්ණව අංශක 360 ක රූප සහ ශබ්ද නිර්මාණය කරන්න වුනු නිසා, මේකෙ visual effects කරන එක සෑහෙන අභියෝගයක් වෙලා තියෙනව. කොහොමද කරන්නෙ කියමින් හිත හිත ඉන්නකොට , ඒක කරන්න ඉදිරිපත් වෙලා තියෙන්නෙ ILM (Industrial Light & Magic ) ටීම් එක. හැබැයි එයාලටත් ලේසි වෙලා නෑ. මේකෙ rendering වැඩ ටික කරන්න එයාලගෙ කම්පියුටර් සිස්ටම් එකත් වෙනමම හදන්න උනාලු...
කොහොමින් කොහොම හරි වැඩේ ගොඩ දාල.
අවසාන වශයෙන් කියන්න තියෙන්නෙ, අපි අනාගතයේ වෙයි කියල හිතන් ඉන්න දේවල් දැනටමත් වෙලා ඉවරයි කියල තමා. කවදා හරි මෙහෙටත් එයිනෙ බලමුකෝ....
මූණු පොතේ කතා බහ

No comments:

Post a Comment