සරලව කතාව කිව්වොත් , දෙවෙනි ලෝක යුද්ධෙ කාලෙ, 1940 අවුරුද්දෙ , බ්‍රිතාන්‍යය අධිරාජ්‍ය ඇතුළු මිත්‍ර පාර්ශ්වික (allies ) රටවල් ජර්මන් නාසි හමුදාවට විරුද්ධව යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනව. නාසි හමුදාව , ප්‍රංශය යටත් කරගන්න එනකොට , ඒක වලකන්න මිත්‍ර පාර්ශ්වික හමුදාව ගියාට අන්තිමේ කෙළ වෙලා, ප්‍රංශයේ ඩන්කර්ක් වෙරළෙ කට්ටියම කොටු වෙනව...බ්‍රිතාන්‍ය සහ ප්‍රංශ සොල්දාදුවො ටිකක් (කිව්වට ගොඩක් ) ඉන්නව Dunkirk වෙරළෙ. උන්ව බේර ගන්න එන Destroyer වලටත් ගහනව ජර්මන් හමුදාවෙන්. ඉතිං එහෙම ගහන්න එන නාසි ප්ලේන්ස් වලට බ්‍රිතාන්‍යයේ ගුවන් හමුදාවෙන් ප්‍රහාර එල්ල කරල අන්තිමේ කොහොම හරි හිතුවට වඩා වැඩි සෙබළු ප්‍රමාණයක් බේර ගන්න ලැබෙනව. ඇත්තටම වින්ස්ටන්ට් චර්චිල් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ තිස් දාහයි උපරිම බේරෙයි කියල ඒත් ලක්ෂ තුනක් විතර බේරගන්න පුලුවන් වෙනව කොහොම හරි. කොහොම හරි කිව්වට ඒක කරන්න පුලුවන් වෙන්නෙ සාමාන්‍ය ධීවර බෝට්ටු බ්‍රිතාන්‍ය රජයේ විශේෂ ඉල්ලීමකට අනුව සෙබළු බේර ගන්න බ්‍රිතාන්‍යයේ සිට ඉංග්‍රීසි ඕඩය හරහා ප්‍රංශයේ ඩන්කර්ක් වෙරළට යන නිසා... ඉතිං මේ සිද්ධිය වෙච්චි විදියට තමා පෙන්නන්නෙ . මට නම් මුකුත් පටලැවිල්ලක් උනේ නෑ . මෙහෙමයි ඉතිං ෆිල්ම් එකක් පෙන්නද්දි, එක සැරේ වෙන සිද්ධි කිහිපයක් , එක සැරේට තිරේ මත පෙන්නන්න බෑනෙ. එක ස්ක්‍රීන් එකයිනෙ තියෙන්නෙ ඉතිං ඒක දෙකට තුනට වෙන් කරල පෙන්නන්න පුලුවන් ඉතිං එතකොට බලන එකා මංඤං වෙන නිසා එකක් පෙන්නල තමා ඊලග එක පෙන්නන්න වෙන්නෙ. එහෙම පෙන්නුව කියල ඉතිං ඒක non linear වෙන්නෙ නෑ .
දෙවන ලෝක යුද්ධ ෆිල්ම්ස් ගත්තම දැනට වැඩිම ආදායමක් උපයලා තියෙන්නෙ Dunkirk තමා . හැබැයි මට නම් මීට වඩා Hacksawridge, Saving Private Ryan වගේ ඒව දැනුන. සමහර විට ඉතිං මේක නොලාන්ගෙ නිසා ඒ රස්නෙත් බලපාන්න ඇති. මේ ෆිල්ම් එකේ මියුසික් එකෙත් විශේෂ ගතියක් තියෙනවා . නිකං රිදම් එක නොනවත්වා වැඩි වෙනව වගේ දැනෙනව නේ? නිකං කොයි වෙලේ හරි "පුපුරයි" වගේ හැඟීමක් එනව. හැබැයි ඒක උපරිමයකට යනව මිසක් එතෙන්ට ලං වෙන් නෑ . අන්න ඒ නිසා හරිම අසහනකාරී අවිනිශ්චිත ගතියක් දැනෙනව . ඒකට විශේෂ ටෙක්නික් එකක් පාවිච්චි කරල තියෙනවා හෑන්ස් සිමර්. පොඩ්ඩක් යූ ටියුබ් බලන්න . ප්‍රංශය , ඉංග්‍රීසි ඕඩය, බ්‍රිතාන්‍යය සහ ජර්මනිය ලෝක සිතියමේ තියෙන්නෙ කොහොමද කියල බැලුවම ඉතාමත් පහසුවෙන් අවබෝධ කරගන්න පුලුවන් සම්පූර්ණ සිද්ධිය .
වැඩිම ආදායම ඉතින් ටිකට් ගණන් ගිහින් වෙන්න ඇති...
ReplyDelete