විද්‍යා ප්‍රබන්ධයක් කිව්වට මොකෝ මට නම් හිතෙන්නෙ විද්‍යාව පසුබිම් කරගෙන විශ්වයටම පොදු වුනු සත්‍යයක් වෙන අනිත්‍ය බව සහ ඒක නිසා ඇතිවෙන "නොවැලැක්විය හැකි" , "පලා යා නොහැකි ", "කවදා හෝ විඳීමට සිදුවන" දුක හිතට තදින්ම දැනෙන විදියට හදපු නිර්මාණයක් කියලයි. අන්න ඒ හිත කීරි ගැහැන දුකට ඔබටත් මේ චිත්‍රපටය අන්තිමේදී මූණ දෙන්න සිද්ධවෙනව මේ රොබෝ ළමයත් එක්ක.
ප්‍රමාද වෙලා හෝ ඩේවිඩ්ගෙ හීනය සැබෑ උනත්, ඒක අසම්පූර්ණයි ඒ වගේම තාවකාලිකයි. හැබැයි ඩේවිඩ් ඒක දැනගෙන හීනය හීනයක් විදියටම බාර ගන්නව. ඔබ මේ ඩේවිඩ් කියන රොබෝට අනුකම්පා කරයි අන්තිමට මේ නිසා. ඒත් පොඩ්ඩක් ඔබ ඔබ ගැනමත් හිතල බලන්න ඊළගට.... ඔබේ හීනත් තාවකාලිකයි නේද ? අඩුගානේ ඩේවිඩ් තේරුම් ගන්නව ඒ සතුට තාවකාලික බව. ඔබ, මම, අපි එය තේරුම් අරන්ද ඉන්නෙ? ඩේවිඩ් හොයන දේ ඔබට හමුවුනාද? අනාගතයේ කෙනෙක් ඔබව මතක් කරයිද? ඔබ කියා කෙනෙක් මේ ලෝකෙ හිටියා කියල කියන්නවත් කෙනෙක්ට මතකයක් වත් තියෙයිද? තව අවුරුදු දාහකින් වගේ ? කාලය ඉදිරියේදි මේ ඔබ සහ මම කියන සංකල්ප සහ අපේ ජීවිත තුළ ගොඩ නගාගෙන ඉන්න හීන, බලාපොරොත්තු ඉතා කුඩා අංශු මාත්‍රයක් වෙලා අතුරුදහන් වෙලා යයි කියල හිතෙන කොට තවත් දුක හිතෙයි. ඒත් ඉතිං ඇත්ත ඒකයි.
තව පොඩි දෙයක් එකතු කරන්නනම්, මේ චිත්‍රපටය මුලින්ම අධ්‍යක්ෂණය කරන්න ඉඳලා තියෙන්නෙ ස්ටැන්ලි කුබ්‍රික්. නමුත් ඔහු මේ ප්‍රොජෙක්ට් එක කල් දාල තියෙනව, මේ චිත්‍රපටය තුළ එන රොබෝව නිර්මාණය කරන්න තරම් පරිඝණක දෘශ්‍ය ප්‍රයෝග තවමත් දියුණු නැහැයි කියල . ඒ කියන්නෙ ඔහු ස්ථීරවම විශ්වාස කරල තියෙනවා , මේ කතාවෙ එන රොබෝ ළමයාගෙ චරිතය, ඇත්තම ළමා නලුවෙක්ව යොදා ගෙන කොහොමත් කරන්න බැරි වෙයි කියල. කොහොමෙන් කොහොම හරි ස්ටැන්ලි කුබ්‍රික් නිර්මාණය නොහදාම මිය යනව. පස්සෙ වැඩේ බාරගන්නෙ ස්ටීවන් ස්පිල්බර්ග්. ඔහු මේ රොබෝ චරිතය පරිඝණකයට බාර දෙන්නෙ නෑ, ඒ වෙනුවට හැලී ජොයෙල් ඔස්මන්ට් කියන ළමා නලුවව තෝරා ගන්නව. ඉතිං ඔහු ඒ චරිතයට කොච්චර සාධාරණයක් ඉෂ්ට කරල තියෙනවද කියන එක බලපු අය දන්නවනෙ....
තවත් දෙයක් ... මේ ෆිල්ම් එකේ ටැග් ලයින් එකත් සුපිරියි, අදටත් මතකයි. : His love is real, but he is not...
මූණු පොතේ කතා බහ
No comments:
Post a Comment